“Dat is toch belachelijk!”
Bij de koffie
Op zondagochtend bi’j oons aan de kökk’n toafel kwam de toekomst ter sprake. Eehhh…..toekomst?! Joa….. aanleiding was dat mijn oudste zoon Hidde (12), net dit jaar begonnen aan het voortgezet onderwijs, al een beetje begon te ontdekken welke beroepen hij eventueel leuk zou vinden. Dat soort dingen komt bij het ‘vak’ Loopbaanoriëntatie en Begeleiding aan bod. Ik moest meteen denken aan dat reclamespotje van de LOI Wat wil je later worden? (klik hier maar eens op) De vraag begint bij jonge kinderen en eindigt bij een volwassene aan wie dezelfde vraag wordt gesteld….. en dat is eigenlijk een hartstikke goede vraag! Waarom niet? Waarom ben je op een bepaald moment uitgeleerd of uitontwikkeld? En waarom moet je op een bepaald moment stoppen?
Sterker nog
In hetzelfde keukentafelgesprek kwam ook pensioen aan bod. Of liever gezegd: stoppen met werken. Mijn jongere zoon Jelle (10), niet vies van een uitgesproken mening, vroeg waarom je moet stoppen met werken. Ik probeerde uit te leggen dat in pensioenregelingen vaak een pensioenleeftijd staat maar veel belangrijker nog: vaak vindt jouw werkgever het ook wel een keer mooi geweest en heb je afgesproken dat je op een bepaald moment stopt. “Belachelijk! Dat is toch niet eerlijk! Waarom mag je dat zelf niet bepalen?” Tja, dat zet aan tot nadenken, want hoe kijken we hier in de maatschappij eigenlijk tegenaan? Misschien moeten we daar eens beter over nadenken? Jonge mensen maken prachtige plannen, hebben dromen, hebben een ruime blik…..waarom ebt dat op een bepaald moment weg? Waarom vinden we onszelf daarvoor op een bepaald moment te oud? Waarom blijven we niet dromen? Vandaar dat ik dat reclamespotje van de LOI ook zo treffend vind!
Hoe denk ik er over?
Ik ben er voor mezelf wel uit: als mijn gezondheid het toelaat blijf ik gewoon werken. Misschien niet meer alle dagen maar altijd nog wel een beetje. Ik ben er ook van overtuigd dat je pas minder vitaal wordt en wegkwijnt wanneer je letterlijk vanaf een bepaalde leeftijd stil gaat zitten. Niet meer in het arbeidsproces, niet meer betrokken bij collega’s (want vergeet niet dat werken ook een sociale kant heeft), geen ontwikkelingen meer enz. Dus ik denk dat het je vitaliteit ook positief beïnvloedt wanneer je actief (betrokken) blijft. En als je er goed over nadenkt: wanneer je inderdaad pensioen als je laatste levensfase ziet dan is dat ook niet echt iets om naar uit te kijken toch? Laat staan om er mee bezig te zijn…. Zou dat ook een reden kunnen zijn dat jonge mensen zich hier nog helemaal niet in verdiepen? Want hé, dat is mijn laatste fase, hopelijk nog ver weg…..daar wil ik nog niet over nadenken.
Anders gezegd
Wanneer we ons er een beetje op instellen dat het volledig werken op bepaald moment niet per se meer hoeft maar dat het nog wel lekker is een paar dagen nog een echte invulling te hebben door nog te blijven werken dan hoeven we ook minder te sparen voor pensioen. En ja, er zijn zeker beroepen die zwaar zijn waarbij stoppen eerder een zegen is dan doorgaan, maar is het niet zonde van de enorme bak ervaring wanneer iemand uit het arbeidsproces verdwijnt? Beste werkgevers, is iemand dan helemaal niet meer van waarde voor het bedrijfsleven? Denk eens aan coachende of begeleidende rollen voor de oudere werknemer richting de jongere werknemers. Ze leren op school wel veel maar hebben dan nog niet veel ervaring. En hoe mooi zou het zijn dat oudere werknemers en jongere werknemers in die rolverdeling samen optrekken? Dat versterkt het wederzijds begrip, misschien komt de solidariteit tussen generaties dan weer een beetje terug?
Wat te doen?
Ik wil ook niet meteen de ‘Preakebone’ uithangen door te zeggen hoe het moet…….maar wat vind jij eigenlijk? Je laat toch niet in Den Haag bepalen hoe, wanneer en of je stopt met werken? Dat bepaal jij zelf! Samen met mij kijk maar hier. Heb jij al eens nagedacht hoe je je pensioenfase überhaupt wilt invullen? Wat wil jij later worden?
Prettige kerstdaag’n en gluk in’n tuk!
Good goan!